Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

In memoriam

%13 %316 %2019, %RGarage, KerresPermalink
Gisteren zag ik bij Mensenlinq een advertentie van het overlijden van Huub Lux. 64 jaar was hij geworden. Nu wist ik van de toevallige ontmoeting met Jo Debets, dat hij op sterven lag. Mede eigenaar van Janssen Kerres zag ik in een tweede advertentie staan. Van 1972 tot ergens in 1974 heb ik bij Kerres gewerkt, als eerste monteur. Ik was 20 jaar toen ik daar begon op 3 januari van dat jaar. Net uit militaire dienst ontslagen en 14 dagen eerder bij Kolenburg. Ik ging van 300 gulden naar 600 gulden per maand en daar hoefde ik niks voor te doen, omdat geld te krijgen bij het sollicitatie gesprek. De tweede week dat ik daar werkte ging ik al samen met Jo Debets op cursus in Amsterdam bij de importeur van Renault. Ik was aangenomen voor het diagnose station, dat in 1972 geïntroduceerd werd bij Renault in Nederland. De opzet van het repareren van auto’s werd veranderd in dat jaar en ik was een van de pioniers, van dat systeem een kolfje naar mijn hand. Dat is nog steeds zo, open staan voor nieuwe dingen. 
In de vakantie van 1972 maakte ik kennis met Huub samen met zijn broer Ger deden ze vakantiewerk in de garage. Proeven aan het vak automonteur, want ze deden allebei een opleiding om chef te worden in een garage. De zaak was van zijn vader en eens zouden de zonen het roer overnemen. Eigenlijk hebben ze het vak geleerd bij de generatie monteurs die er toen werkte. Nu heb ik niet zoveel te maken gehad met Huub, die liep bij Jo Debets mee. Zijn jongere broer Ger liep met mij mee, op het diagnose station en in de garage. 
Naderhand toen hij de directeur was bij garage Kerres in Kerkrade, liep ik nog wel eens binnen. Dat ging een tijdje goed, totdat hij mij de deur uitzette, ik hield de monteurs van het werk af. Niets was minder waar, want ik hielp altijd iedereen met kleine dingen. Dat heb ik hem toen wel kwalijk genomen. Want af en toe een beetje kletsen met de kameraden van vroeger deed me goed in een tijd dat ik werkloos was, er een beetje bij horen. Ik ben er daarna ook nooit meer gekomen. Toen de boekhouder Siem met pensioen ging hebben ze een reünie gehouden, dat was in 1996 meen ik me nog vaag te herinneren. Ook toen heb ik niet met Huub, zitten te kletsen, maar met zijn broer Ger, was ook wel logisch, want die heb ik het vak geleerd. Ik meen me wel nog te herinneren dat Huub rookte en Ger niet. Altijd filter sigaretten rookte Huub, dat was beter meende hij.
Bovendien is de garage niet de gezondste omgeving om in te werken, de garage in Kerkrade was compact. Daar kreeg je ook als kantoor mens veel rotzooi in je longen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij aan longkanker overleden is. 

Viviënne
Comments