Alice, een vriendin van me, studeerde af op een foto opleiding. Ze vroeg aan mij of ik als onderwerp kon dienen aan het begin van mijn transitie. Natuurlijk stemde ik daarin toe. Intussen weet ik dat ze geslaagd is. De foto's staan hier

Kom ik in Heerlen bij Douglas aan de kassa, heb me net een lipgloss gekocht, van 37,95, geef ik het af aan de kassa juffrouw, zegt die tegen me: Een cadeautje meneer. Heb ik haar mijn ID kaart laten zien, want daar staat op dat ik een mevr. ben. Had ook oog make up op, gezicht make up, een vrouwen jas aan. Ik voelde me zwaar beledigd.

Het was de eerste keer bij Douglas of er een vervolg komt betwijfel ik.

Waarom zegt men gewoon niet: Kan ik u helpen. Dat maak je niet van zulke blunders. Gender neutraal noemen ze dat. want er is meer op deze wereld, dan alleen man en vrouw.

Bij de Etos in Heerlen doen ze dat nu, want daar zei ook eens iemand meneer tegen me, waarop ik zei, ik ben geen meneer, maar een mevr. Zeg toch geween kan ik u helpen, dan kun je nis verkeerd doen. En zo gaat dat daar nu. 

Als ik met de ligfiets onderweg ben, dan heb k geen spijkerbroek aan, maar een naadloze broek in de winter vaak een skibroek, want die is lekker warm. Een BH gaat ook niet, want de sluiting drukt en dat doet pijn. Een sport BH van mijn maat bestaat niet. 

Natuurlijk is het niet gemakkelijk, het omdenken. 

11 oktober toen ik mijn ID kaart kreeg bel je bedrijven op waar je nog onder de oud ID staat. Mijn verzekeringsadviseur, stuurde ik een mail met een kopie van de ID kaart. Kan het nog duidelijker. Vandaag kreeg ik een mail met geachte meneer Crutzen. Daar kan ik me kwaad om maken, bel ook meteen op.

Bel je een bedrijf op welke dan ook. In de date base sta ik op als mevr. Maar toch steeds meneer, ondanks dat ik dan zeg dat ik een mevr. ben. 

Ja mijn stem is mannelijk, maar hier wonen 2 dames in de straat, zware rokers, die hebben een zwaardere stem als ik heb, hoe doen die dat? 

Ook zo iets. Je hebt van die mensen die voortdurend zeggen, ja ik km langs deze week, deze maand, maar komen, vergeet het maar. Ze zeggen wel zo van we discrimineren niet, maar ze doen niks anders. Terwijl het enige wat verandert is is het hormoon wat ik krijg. Dat heeft wel invloed op me, natuurlijk. Ik ben rustiger geworden en ik heb een veel beter gevoel. Weg is de druk van het steeds wat moeten. Maar over me heen lopen laat ik niet, maar dat deed ik ook niet voor de testosteron periode. 

Ga ik met de hond wandelen, kom ik Paul tegen. Paul is homofiel. En Vivienne Lipstick op, nee Paul lipgloss, maar dan vraag ik me af doet hij dat bij elke vrouw. Ik loop dan maar door, want mijn hond trekt aan de riem. 

Ik heb eens geschreven dat de oudere generatie het er maar moeilijk mee heeft. Maar die zijn wel duidelijk. Er zijn er die je negeren, maar er zijn er ook die gewoon met je omgaan zoals ze dat vroeger ook deden, ze gaan met me om als mens, niet als vrouw of meneer. Dat zou iedereen moeten doen. 

Acceptatie is ver te zoeken. Mijn psycholoog vroeg me eens wat ga je doen om onder de mensen te komen. Nou zeg ik, ik heb een hond weer gepakt, daar moet ik mee gaan wandelen en dan kom ik onder de mensen. En ik ben lid geworden van de partij van de dieren en ik neem toch aan dat die bijeenkomsten hebben en dan kom ik ook onder de mensen, ben ooit secretaris van de PPR geweest 6 jaar, dus ik weet wel hoe politiek werkt. Nou daar had ik me lelijk in vergist. De PvdD kent helemaal geen vergaderingen, het is wel een vereniging, maar de leden hebben niks te vertellen, zelfs over de lijst voor de verkiezingen, beslist het landelijk bestuur. Een paar mensen die niet gekozen, maar zich zelf hebben uitgezocht beslist er over wie op de lijst mag of wie niet. Je ziet dat wel bij meer partijen, de PVV, de SP, Forum voor democratie zijn allemaal partijen die hetzelfde doen, de achterban heeft niks te vertellen, ja ze houden een Congress 1 maal per jaar en dan made Groninger bepalen wie in Limburg op de lijst staat van de provinciale verkiezingen. Het zijn vaak partijen die uit een persoon ontstaan zijn. En die ene persoon heeft er moeite mee om haar macht te delegeren naar andere. 

Zo had de PvdD in de gemeenteraad van Heerlen voorgesteld om een regenboogzebrapad neer te leggen. Zouden ze wel weten wat dit zebrapad betekent? 

Ik ben welkom in de stad Heerlen, dat noem ik stigmatiseren. Ik woon hier al 24 jaar, ik was dus 23 jaar niet welkom en nu wel, of hoe moet ik dat zien. Het geld wat het kost zouden ze beter aan voorlichting kunnen besteden, lespakketten maken voor alle schoolvormen in welk geloof dan ook, om voorlichtingslessen te geven, het liefst door de personen die het het zelf zijn, want zei weten alleen hoe het is om in een verkeerd lichaam rond te lopen, dan hoef je niet meer uitgelachen te worden door 3 snotneuzen van winkelpersoneel in de Plusmarkt in het Aarveld/Bekkerveld te Heerlen, toen ze me met meneer aanspraken en ik zei dat ik geen meneer was. Ik heb al eens een hulp in de huishouding de deur gewezen, omdat ze steeds meneer tegen me zei en wat ik ook zei om dat niet te doen, bleef ze het doen. Geen respect voor de mens die in hun visie anders is. Bij de volgende was het nog erger, ik ben gestopt met Meander, omdat ik als Transgender zwaar gediscrimineerd werd en in diskrediet werd gebracht. 

Of zoals een vriend van me vertelde dat iemand zei, toen hij een transgender zag, daar heb je weer zo’n idiote omgebouwde, waarop mijn vriend hem uit probeerde te leggen hoe het in elkaar zat, wat er bij komt kijken, dat niks vanzelf gaat en dat het leven voor ons moeilijk en zwaar is. Viviënne ik heb veel van je geleerd in de omgang met je, sloot hij af, vroeger dacht ik ook zo, maar nu weet ik wat het betekend en ik was trots dat er iemand was die me verdedigde. 

Zo was ik met mijn hond bij de kapper van mijn hond. Dus je vertelt waar je mee bezig bent, want dat doe ik, opeens had ze geen tijd meer, ze zou het de volgende keer wel doen, toen ik na 4 maanden weer belde was mijn nummer geblokkeerd. 

Vaak heb ik er totaal geen zin meer in en kan ik zo van een flat afspringen, dan kijk in naar mijn hondje en denk ik, je moet voor iemand zorgen. De acceptatie is moeilijk, het zit in de hoofden van mensen, dat krijg je er niet uit met een zebrapad, dat krijg je er misschien uit met voorlichting. Besteedt daar geld en laat die stigmatiserende zebrapaden weg. Ik ben een gewoon mens zoals iedereen, ze hebben alleen bij de geboorte een verkeerd naamplaatje en geslachtslaatje er op geplakt. Ik ben blij dat ik nog de kans heb gekregen omdat te corrigeren. Zo zijn er nog velen die niet uit de kast durven te komen, omdat ze bang zijn voor de gevolgen, of dat ze uitgelachen worden. Ik had al snel in de gaten dat testosteron niet het goede middel voor me was, ik was altijd opgejaagd, kreeg baardgroei en overal haren en ik wilde dat helemaal niet. Probeer dat maar eens uit te leggen, nooit vond ik de manier om het mijn huisarts te vertellen, maar ik denk ook dat ze het niet wilde weten, 14 Jaar heb ik geprobeerd een psycholoog te krijgen die verstand had van het syndroom van Klinefelter, maar die bestond niet volgens de huisarts aan de Burgemeester Wassinkstraat, ten einde raad ben ik van huisarts gewisseld, omdat ik mijn depressiviteit niet meer uit hield. De nieuwe huisarts in de Molenhoek stuurde me meteen naar de VuMC in Amsterdam. Je moet soms wat geluk hebben in het leven. Toen ik het verteld aan mijn specialist in Maastricht, meende ze dat ik een zachtaardige man was, toen dan toch genderdysforie geconstateerd was en ik dat aan haar wilde vertellen, gaf ze niet thuis. Dat doet pijn, die heb je al die jaren  vertrouwd. ik dacht altijd dat ik een goede band met haar had. Niets is minder waar gebleken. 

Niet geaccepteerd worden zit in alle lagen of je nu slim bent of minder begaafd het maakt niks uit, angst voor het onbekende, een zebrapad lost dat niet op. Alleen voorlichting zou het kunnen oplossen. 

Maar weet je wat het probleem is in Heerlen, voor een eenling doen ze niks, wel beslissingen nemen over de hoofden heen van wie het aangaat, om zich zelf te profileren zo vlak voor de verkiezingen.

De eerste 14 dagen waren vermoeiend. De eerste dagen ontwenningsverschijnselen van de testosteron. Frits van Health Care kan dan wel zeggen dat testosteron niet verslavend is, maar daar geloof ik niks van. Het lichaam moet toch ontwennen aan testosteron en dat gaat bij mij dan op een tijd van 3 dagen. Na 3 dagen had ik ook geen spontane erecties meer. De zin seks is ook bijna weg. Ik ben weer op weg naar de tijd van voor de testosteron. De tijd waar ik 51 jaar mee gelegd heb. 

De vermoeidheid is normaal de eerste 14 dagen, dat had ik ook met testosteron. Na meting bleken mijn borsten ietsjes groter te zijn, of staan ze nu strakker. Zou ook kunnen. Maandag ga ik het recept in leveren bij de apotheek hier. De apotheek van de Vu had me een verkeerd recept gegeven. In plaats van de rest van 100 dagen kreeg ik een recept voor 8 pleisters. Daar doe je geen 100 dagen mee. Maar ik had dat gemerkt dus de endocrinoloog heeft me een nieuw recept gestuurd. De bloeduitslagen zijn allemaal goed alleen 1 waarde is te hoog, maar dat hoort bij Klinefelter. 19 september moet ik nog voor een Dexa foto gaan.