Woensdag 19 december, had ik dan weer eens een ernstige hartritme stoornis die niet weg wilde gaan. De huisarts gebeld, maar dat hielp niet, volgens mij moet je eerst dood zijn voor dat de medewerkers van de Molenhoek in actie komen. Als je dan de cardiologie belt in het Zuyderland. Je moet eerst bij de huisarts zijn. En dan steeds meneer ik krijg er de kots van. Heb ik maar eens een klacht ingediend, zal niet helpen, maar je moet toch iets.

De huisarts die haar vrije dag had een mail gestuurd  en dat werkte, was die op haar vrije dag dan toch gekomen. Na onderzoek werd er een ambulance gebeld, ik bedoel maar, als er niets aan de hand was ga je geen ambulance bellen. Nee het water stond al in de longen. 

In de ambulance, hebben ze geprobeerd een infuus aan te leggen en bloed te prikken, dat ging niet. Op de Intensive Care, waar je dan terecht komt, hebben ze dat ook met 3 mensen geprobeerd, maar ook die kregen het niet voor elkaar. Uiteindelijk na ik weet niet hoeveel steken in mijn arm, kreeg men dan toch nog 1,5 buisje er uit. Om 18:00 uur kreeg ik een pil en werd om het kwartier de bloeddruk gemeten. Na 1,5 uur zou de pil moeten werken. Die bloeddruk was 6 maal goed. Iedereen keer een bovendruk rond de 125 en een onderdruk  rond de 75, wat wil eens mens meer. Maar na 1,5 uur was het hart nog steeds niet tot rust gekomen. Dus ze men haalde de bloeddrukmeter weg en zei dat ik een nacht kon blijven, zodat men de dag erna het hart zou resetten. Dus men bood mij aan wat te eten en of ik TV wilde kijken. Is goed zei ik. Heb ik nog naar Zembla zitten te kijken naar de transgender spijtoptanten. Waar ik me kapot aan geregeld heb, over al die leugens. 

Op het einde komt een arts naar me toe en zegt tegen mij, mevrouw Crutzen U kunt naar huis. Naar huis vroeg ik verbaasd, ja het hart slaat weer normaal. Het medicijn werkt toch. 

Ik ben altijd al wat langzaam geweest, blijkbaar is dat ook zo bij medicijnen.  Nu was die hartritme stoornis al de dag van te voren begonnen, zag ik op mijn iPhone. Want ik heb een Applewatch, die mijn hartslag bij houdt. 

Waar het vandaan komt weet men niet. Maar het kan weer terug komen, dus heb ik het medicijn meegekregen, alleen voor als het weer gebeurd. Buiten de Betablokker die ik al heb en de bloedverdunner. Die ze eigenlijk al altijd hadden meoten geven, want door toediening van kunstmatig hormoon wordt het bloed dikker, staat in de bijsluiter van Androgel. En wie weet ligt het daar wel aan. Maar het kan ook erfelijk zijn, mijn moeder is geopereerd aan het hart, mijn vader had een hart probleem en zijn moeder en broer ook.