Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

In Memoria Ingrid van Ijselsteijn

%09 %561 %2018, %RPersoonlijkPermalink
Soms kom je mensen tegen die in een korte periode ontzettend belangrijk voor me zijn geweest.
Zo was dat ook bij Ingrid van Ijselstein, want zo leerde ik haar kennen ergens in de jaren 90 op een assertiviteit cursus. Nu bleek al gauw dat wij assertief genoeg waren. Het klikte wel tussen ons, veel lange gesprekken gevoerd. Tijdens de pauzes. Na de cursus raak je iemand uit het oog zo gaat dat. Ik raak overspannen, de zoveelste burn-out op de hogeschool.  Op een heel slechte dag voor me dat ik echt zwaar down was, gaat plotseling de telefoon. Ik neem op, hier met Ingrid hoorde ik aan de andere kant, Ingrid? Ja ingrif zei ze je weet wel van van de assertiviteitscursus. Heb je vandaag tijd vroeg ze, ja zei ik, dan kom ik even langs. Is goed zei ik. Is het niet vaak zo dat als de nood het hoogst is is de redding nabij. En zo was dat toen ook. In een klap voelde ik me weer goed. Ingrid kwam langs. Ik weet niet meer waar het precies over ging maar ik meen dat haar moeder was overleden, plotseling nog op een jonge leeftijd. De oorzaak weet ik wel nog, dat was een trombose. Ze had het nog over een vriend waar ze niet zeker van wist of ze daar mee moest verder gaan, maar uit de advertentie zie ik dat ze mijn raad heeft gevolgd. Tot slot stelde ze voor om mensen van de cursus van een paar jaar geleden nog eens ergens te gaan eten, om te zien hoe het met ze ging, dat was de eerste keer dat ik een reünie organiseerde . Dat hebben we gedaan, samen. Het was een goede afwisseling voor ons beide. En daarna nooit meer iets gehoord van Ingrid, maar dat was wederzijds. Heb wel nog vaak aan haar gedacht, hoe zou het zijn met Ingrid. Vaak als ik weer een dipje had. Mooie herinneringen aan een bijzonder mens. Nu weet ik waar ze is. ook te jong overleden, net als haar moeder.
Viviënne
Comments