Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

De tsiet II

%13 %363 %2011, %RPersoonlijkPermalink
Waarom dat gedicht?


Het is typisch een gedicht wat bij de Klinefelter hoort. Iemand die klinefelter heeft moet een rustig leven lijden. Moet in een veel lager tempo leven. Doet hij dat niet, dan raakt hij overspannen.
Vroeger toen ik kind was, zat ik op het stoepje voor de deur van ons huis in de zon. Iedereen in het gezin en om me heen in de straat was druk met van alles en ik zat daar te niksen, lekker in de zon te niksen. Op een gegeven moment, kwam de bakker en die belde aan, de deur zwaaide open en mijn moeder stond achter me. Zits se werm nuuks tse doeè? Zit je weer niks te doen, was haar altijd zelfde commentaar. Ze begreep het niet. Ik was niet niks aan het doen, ik was mijn lichaam in rust aan het brengen, omdat ik steeds dingen moest doen in hun tempo.


En nu is dat nog steeds zo. Ik heb mijn rust nodig. Ik plan ook niks, alleen als ik naar het ziekenhuis moet of een dringende afspraak heb. Ik pluk elke dag en zit vaak gewoon niks te doen, zittend in mijn tuin, of op de bank, mijn lichaam tot rust brengen.


Mensen die niet begrijpen, dat ik zo moet leven, daar stop ik mee. Sweat Januari begreep dat ook niet.









Viviënne
Comments