Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

10 jaar

%03 %284 %2012, %RPermalink
Het was vorige week 10 jaar geleden, dat ik ontdekte, dat ik geboren ben met het syndroom van Klinefelter. Terug kijkend is er veel gebeurd in de afgelopen 10 jaar.

3 maal in de krant. En zelfs een documentaire.

Afgevallen tot 80 kg, maar ook weer bijgekomen tot 100, weer afgevallen tot 87,5 en door een fout van een specialist, weer bijgekomen tot 114. Momenteel weer 87,5. Te zwaar is niks. Dan heb ik te veel problemen. Nu proberen weer terug naar 80, want dan is mijn BMI goed, mijn testosteron niveau hoogstwaarschijnlijk ook, want onderzoek heeft uitgewezen, dat mannen met veel buikvet een lage testosteron waarde hebben.

10 jaar geleden zei ik, over 5 jaar zit ik in een rolstoel, dat heeft langer geduurd. Na 9 jaar heb ik een scootmobiel en een ligfiets, maar dan een driewieler. Lopen is moeilijk en wordt steeds moeilijker. Ook als ik minder weeg, is het lopen moeilijk.

Een Lactose intolerantie van de actonel en de fosamax die ik 7 jaar geslikt heb.

Blaasretentie door het roeien en gebruik van testosteron.
Allergisch voor alcohol, hoogstwaarschijnlijk door de alcohol die in de testosteron gel zit. De geneugten van het leven zit er voor bij niet meer in, maar dat is niet zo erg voor me.

Onterfd door mijn moeder, na haar overlijden wilde ze me toch nog even zeggen, dat ik een ongewenst kind was, maar dat wist ik al heel lang, zelfs nog voordat ik het zelf ontdekt had.

Een huis gekocht, tja dat ook nog. Kan ik de jaren die nog resten van mijn leven toch nog zo inrichten zoals ik dat wil.

Een relatie heb ik ook gehad, is uit gegaan, wat ik wel jammer vond, ik leef in een ander tempo, ik moet zo leven, want als ik het tempo verhoog, raak ik overspannen, het is jammer, dat ik dat steeds moet ervaren, maar het is niet anders. Ik ben ook al 10 jaar niet meer overspannen geweest en dat wil ik zo houden.

Ik leef intenser, dat wel. Kan me vrijwel alles herinneren wat er gebeurd is de laatste 10 jaar. Ik heb het gevoel, dat ik 51 jaar geslapen heb en nu wakker ben.

Gaat het goed met me? Ik kan er geen zinnig antwoord op geven, maar laten we het er op houden, dat er mensen zijn, waarmee het slechter gaat en in die zin is het leven dat wat je er van maakt.

Viviënne
Comments