Mensen | Historie Terwinselen

Inleiding
De Kolenboer
De Communie
De Brandweerman
tab 5
tab 6
tab 7
tab 8
tab 9
tab 10
tab 11
tab 12
tab 13
tab 14
tab 15
tab 16
tab 17
tab 18
tab 19
tab 20

Korte leuke verhaaltjes over mensen van Terwinselen die iedereen gekend heeft.

Deze foto is genomen voor de kerkdeur, ik denk op de dag van de processie en dus ook de kermis in 1954. Ook hier weet ik geen namen meer, behalve van Hery van de Werf en een van de meisjes Horbach (Sjaantje?). Zelf sta ik rechts vooraan met prachtige pijpenkrullen waarvoor je een hele nacht rechtop in je bed moest zitten want ze werden met stroken stof stijf ingedraaid.
De foto is aangeboden door:
Therese Hoen, Leiden vroeger Heistraat 53 en Piusstraat 17

Mensen Van Terwinselen, die Terwinselen gemaakt hebben. Gewoon foto's van een tijdje geleden of van nu.

Vermoedelijk is deze foto opgenomen rond 1934. Rechts achter met stok Nikolaas Jozef Crutzen. Zittend rechtsvoor met trui Nikolaas Paul Crutzen. Als er mensen zijn die weten wie de andere jongens zijn, mail even de webmaster

Tom Block samen met Cor Dudink, op de achterchrond een huisje van het Tuindorp

60 jaar getrouwd is een foto uit 1969: Cornelis Jacobs en Rosalie Hamerlick. Zij woonden altijd in de Dwarsstraat,vlak bij de vroegere Staatsmijnstraat. Zijn later bij hun dochter Mina,in de Callistusstraat gaan inwonen.

60 jaar getrouwd is de gouden bruiloft van Josef Hamerlinck en Maria Phelomina Bours, wonende in de Laurentiusstraat.

Zoals overal was er ook op Terwinselen de kolenboer. Zijn naam was Antoon van den Berg. Hoe vaak heb ik mijn vader niet hoeren zeggen in mijn jeugd, '' Is d'r van de Berg al hei geweè" Als de kolen weer eens bijna op waren en hij op de mijn zijn kolen bonnen had ingeleverd, zodat Antoon van de Berg ze kon leveren. Hij bracht ook het hout en dat werd dan bij ons achterom neer geworpen en ik moest dat dan meestal opruimen. Dan kon ik het wel eens een paar dagen laten liggen tot ergernis van mijn beide ouders. Du most de Vince wal uns de wacht aa sagen dat de dat hots uns voet deed noa dir staal i. Hoor ik mijn vader nog tegen mijn moeder zeggen. Maar na een paar dagen begon ik dan aan de klus en als ik dan eenmaal bezig was, had ik het zo opgeruimd en voor mij mocht Antoon, dan nog wel een lading brengen.
Antoon van den Berg kwam overal, of je nu rijk was of arm iedereen stookte kolen, of schlam als je wat veel kinderen had rondlopen en niet zoveel geld had. Schlam was het goedkoopste. Bij ons werd buiten het hout, bedoelt om het vuur aan te maken, nootjes 4 en eierkolen gebracht, achterom hadden we 2 grote bakken gemaakt van betonplaten, de linkse voor de eierkolen en de rechtse voor de nootjes 4. Voor de lager school bracht hij cokes. Het was een zwaar beroep het sjouwen van die zakken. Eerst met paard en wagen, met zijn paard Frits voor de bok en naderhand met de vrachtwagen.
Van werken ga je niet dood zegt een spreekwoord en dat is zeker van toepassing bij Antoon van den Berg. Deze week las ik in de krant dat hij overleden was op 8 mei 2010 op de gezegende leeftijd van 91 jaar. Toen ik het las dwaalde mijn herinneringen weer terug naar die tijd dat gezellige mensen kolen stookte en dat Antoon voor die gezelligheid zorg draagde.

Van zijn neef Hubert Ederveen kreeg ik onderstaande prachtige foto's. De eerste foto is genomen in 1956 in de Vloedgraafstraat. Op de achtergrond zie je nog het badhuis.

Ome Antoon

15 mei 1958. Kindercommunie op die dag. Het was op een donderdag, dus Hemelvaartsdag. Het regende die dag. In die jongensklas van dat jaar zaten duidelijk meer jongens, dan meisjes in de meisjesklas. We liepen wel samen naar de kerk, maar de scholen waren strikt gescheiden in die tijd. Je mocht als jongen zelfs niet in de buurt komen van de meisjesschool. In mijn herinnering waren dat er 43 jongens. Er moeten dus 35 meisjes meegelopen hebben die dag. We liepen door de Mariastraat. De Fanfare St. Callistus had ons afgehaald van de school en bracht ons naar de kerk, op processiemuziek. Het zou me niet verwonderd hebben als dat het stuk: OL Vrouwe onder de Linden is geweest, want dat speelde ze ook altijd bij de sacramentsprocessie. En van alle processie-marsen die ze speelde vond ik deze de mooiste. En ondanks dat ik een hekel had, aan het meelopen in die processies, maakte Onze Lieve Vrouwe onder de Linden altijd alles goed.
Van de jongens die meeliepen ken ik er nog een paar.
De tweede jongen van voren, naast het laatste meisje met de paraplu, is Jo Peels,daarachter met bril Piet Wetsels, daarachter Henk Lauvenberg en daar naast Vincent Crutzen, daarachter Henk Reuters✝, daarachter Ger Beckers. De andere namen weet ik niet meer.

Jean Hoen stuurde me deze foto. Genomen vanuit het raam aan de overkant van Jetten. De foto is van de communie van 7 mei 1964. De familie Hoen had daar een breiwinkel De kinderen liepen door de Piusstraat naar de Kerk. Je ziet nog net enkele muzikanten van de Fanfare St. Callistus. Daarachter een rij misdienaars en voor de groep kinderen, die de communie deden, liepen atijd kinderen die wat ouder waren dan de communiekantjes. Ik meen me zelfs te kunnen herinneren, dat ze in vroegere dagen vleugeltjes hadden. Het waren engeltjes die de kinderen op hun verder levenspad moesten beschermen.
Van het zelfde jaar ook nog een paar foto's die afkomstig zijn van Juffrouw van Montfort.

album183

Hieronder foto's van de plechtige communie van de meisjes die geboren zijn in 1952-1953.

album191

Als het goed is hoor je nu muziek. Hoor je hem niet dan moet je QuickTime Installeren. Die is te vinden op de site van Apple. De muziek wordt niet gespeeld door Fanfare St. Callistus maar door de Koninklijke Harmonie St. Cecilia van Mheer. Hij is daar ook te bestellen. Hij is niet te koop in de winkel.

Wat wil je worden? Is een standaard vraag als je kind bent. Jongens zeggen dan vaak brandweerman. Mijn vader (Nicolaas Jozef Crutzen) was bij de brandweer. Niet bij de brandweer van de gemeente, maar bij de brandweer van de Staatsmijn Wilhelmina. Mijn vader is die man met de handen in de zij. De foto is genomen tijdens een oefening, want daar gingen ze regelmatig heen. Mijn vader had vaak brandwacht in het Verenigingsgebouw op Terwinselen. Ik heb daardoor wel eens achter de coulissen mogen kijken. Dat is spannend als je kind bent. Het gebeurde niet vaak. Een enkele keer misschien.
Bij ons thuis hing onder de trap een bel, elke eerste zondag in de maand om 13:00 uur ging die zeven keer af. Je kon de klok erop gelijk zetten en dat deed mijn vader dan ook. Meestal zaten we te eten als hij af ging.
Een keer kan ik me herinneren dat er echt een brand was. Midden in een nacht ging de bel af, geen zeven keer, maar vaker en dat herhaalde zich voortdurend, tot dat mijn vader op de plek van de brand was. Het Casino dat boven aan de Mijn lag stond in brand. De Mijn had in die tijd twee gebouwen voor ontspanning van de medewerkers. Je had het Verenigingsgebouw in de Callistusstraat voor de arbeiders en het Casino voor de mensen die meende dat ze wat meer waren ('n ai mie) zoals opzichters enz.. Nu dat Casino stond in brand. Een felle vuurgloed aan de einder richting Mijn was het gevolg. De hele nacht heb ik zitten te kijken vanuit ons dakraampje en weddenschappen afgesloten over wat er in brand zou staan. De dag erna ging ik zo snel als ik kon en mocht kijken. Het was tot de grond uitgebrand het Casino. Het bier liep over de straat. Een schouwspel dat ik nooit meer vergeet, eventjes was het Casino ook voor ons, het kind van de arbeider. Het Casino hebben ze nooit meer hersteld.
En er is eens een keer brand geweest op de losvloer, toen ging de bel niet af. Het was een gewone werkdag. Mijn vader was er als eerste bij en heeft zeker een uur alleen staan te blussen. Dus zo goed functioneerde die organisatie van de mijn ook niet. Op de losvloer stonden gasflessen en die moesten koel gehouden worden anders was de ramp niet te overzien. En dat is hem gelukt. Eigenlijk had hij er een medaille voor moeten krijgen. Op de mijn kon er nog geen dank je wel van af. Dat was zo in die tijd. Het was je plicht. En plichtsgetrouw dat was hij, mijn vader de brandweerman. En ik ook.
Op de foto staat ook nog meneer Hol van Terwinselen en de commendant was dhr. Fokkens, maar die anderen ken ik niet.

De foto hieronder is afkomstig van Peter Leneards. Ik weet van mijn vader, dat men op concours ging. Blijkbaar had men hier een prijs veroverd. Teven de namen van de mannen die in de brandweer zaten. Enkele namen waren me wel bekend, van anderen wist ik niet dat ze in die brandweer zaten, daar had mijn vader het nooit over. Beckers was een collega van hem op kantoor, Fokkens en Sentjes daar had hij het wel eens over. Over anderen nooit. Voor mij bekende namen zijn America, Bartels, Vincken, Paulissen, Mulders en Widdershoven.