Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

Huisartsen

%28 %028 %2020, %RPermalink
Nu heb ik 34 jaar op Terwinselen gewoond plus 9 jaar op Blijerheide dus samen 43 jaar en steeds dezelfde huisartsen praktijk gehad. Sinds augustus 1994 woon ik in Heerlen en nu begin ik aan de vierde huisartsenpraktijk. Ik wordt er mismoedig van. Palmen liet zich niks zeggen, daar kon ik vertrekken omdat ik te mondig was. Van de Brand hield me al 15 jaar aan het lijntje en vond haar man belangrijker dan de gezondheid van de patiënt. En Vreuls die nou ja die keurt discriminatie goed, en heeft bar weinig inlevingsgevoel, houdt zich nooit aan afspraken en communiceert niet. Maar wat ik het ergste vond was dat ze misbruik maakte van vertrouwelijke informatie, om haar eigen gelijk te krijgen. Eens vond ik haar een heel goede arts, maar in de loop van de jaren verging dat. 
Het begon met de praktijkassitente Kim. Die was daar voor de hoge bloedruk en gewicht, dat klikte niet, ze had tijd genoeg, maar het was net of je met een robot te maken had. Ik had mezelf op dieet gezet, in een bepaalde periode viel ik niet zo veel af. Daar maakte ze een opmerking over. Ik zeg waar bemoei je je mee, afvallen doe ik uit mezelf, niet in opdracht van jou. Het is mijn keuze, niet jouw opdracht. Ik ben niet meer gegaan. Ik heb er met mijn huisarts Mevr. Vreuls over gehad en zij zei dat het goed was dat ik het aan kaartte daar leerde men van, nou daar werd niks van geleerd. Ik denk ook niet dat ze het heeft aangekaart. Ik kreeg op een gegeven moment last van atriumfibrileren, als ik dat had zei men iedere keer dat ik naar de praktijk moest komen, terwijl voor andere mensen met het zelfde probleem meteen een ambulance werd gebeld, of zoals een Mevr. van een huisartsenpost ooit opmerkte, dat ik absoluut geen inspanningen mocht doen als ik dat probleem had. Blijkbaar had ik het verbruidt zoals ze dat hier zeggen na het incident met Kim. Uvver d’r schatte springen, zoals ze dat zeggen kunnen ze niet. Dat merkte ik toen ik gebruik maakte van de praktijk psycholoog, Vreuls zei, de eerste weken moet je er rekening mee houden dat je 3 maal per week een afspraak hebt, nou zei ik dat is goeden plaats van 3 maal per week werd het 3 maal per jaar. Dat schoot niet op. Met de verwijzing naar een psycholoog in het Zuyderland gingen ze weer de fout in, er kwam een afzegging, maar mij werd dat niet meegedeeld. Dus ik zat maar te wachten en te wachten, tot dat ik zelf maar eens ging bellen met Zuyderland, wat blee een half jaar eerder hadden ze al een afzegging gestuurd. Toen liet ik een verwijzing naar Maastricht uit gaan, dat duurde en duurde ook maar, nog maar eens een afspraak gemaakt, ja ze zou bellen, maar ik hoorde niks, zelf maar eens gebeld. Nee gebeld had Mevr. Vreuls niet. Je kon geen afspraken met haar maken, ze was voor geen meter te vertrouwen, dat ze die afspraak ook na kwam. 
Dat het atriumfibrileren komt van brood dat heb ik zelf uitgevonden, ik ben nooit serieus genomen, als ik dat probleem had. 
Ze liet je wel altijd in de waan dat je serieus werd genomen, maar als puntje bij paaltje kwam, was ze er niet voor de patiënt. 
De doktersassistent Mariet, bleef me met meneer aanspreken, iedere keer aan de telefoon zei ik dan het is Mevr. Iedere keer het zelfde liedje als antwoord, sorry meneer, of alleen sorry. De sorry emmer liep over bij, ik kon er niet meer tegen, na 1,5 jaar. Ik was al een paar keer met Mevr. Vreuls daarover gaan praten en ze zei iedere keer dat ze die Mariet er weer Op gewezen had niet te doen, maar het hiep niet. Dus na 1,5jaar stuurde ik een mail dat ik een klacht wegens discriminatie zou indienen, maar er kwam geen reactie, geen verontschuldiging niks totaal niks mijn gevoelens werden helemaal genegeerd door iedereen. Nou ik heb een klacht ingediend en het discriminatie bureau heeft een brief gestuurd, blijkbaar kon men daar helemaal niet tegen. In de Maatschap van Mevr. Vreuls mag je blij zijn als transgender dat ze je te woord staan, maar als je gediscrimineerd wordt en je gaat daar tegen in protest, dan mag dat niet, dan ben je intolerant. Dat overkomt me wel vaker. Ik mag blij zijn dat ik getolereerd wordt. Niet elke assistent daar was zo er zaten ook heel welwillende mensen, maar als er een tiran met haren op in haar mond rond loopt en dat is die Mariet, dan weet je het wel. 
Weer een nieuwe huisarts, ik zie er tegen op. Weer mijn verhaal doen, wat weten ze van de klinefelter problematiek. Want dat we een apart soort volk zijn in de. Maatschappij, dat is wel duidelijk. 
Volgende week maar eens een afspraak maken. 
Ik wordt er moe van, moe van het leven. 
Viviënne
Comments

Hartritmestoornissen

%23 %000 %2020, %RPermalink
Vrijdag 21 februari was het 1 jaar geleden dat ze mijn hart gereset hadden. 205 hartslag had ik toen en en die wilde niet meer terug in het normale ritme. 
Vanmorgen liep ik de berg op van de Vossekuilerweg, ik loop hem elke morgen. Stijging, wat zal het zijn, 3-4 % denk ik. Je moet toch een beetje in conditie blijven. Boven op de berg maar eens gemeten wat mijn hartslag was. Soms doe ik dat, maar meestal niet. Hij gaf 194 aan. Wat 194 ik schrok me te pletter. Even gewacht op de tweede meting. En gelukkig was die 102 en de derde 98 en de vierde 81, mijn hart kwam weer in een normaal ritme terug. 
Het kan een foutje van de klok zijn geweest. Morgen nog maar eens meten als ik weer naar boven loop. Ik voelde niks, dat vond ik vreemd, normaal voel je als je hart uit zijn ritme begint te lopen. Ik had een normale nacht gehad, dan loopt mijn hartslag wel eens terug naar 48 slagen per minuut. Wist je dat als je helemaal plat ligt, dan je hartslag hoger is dan als je hoofd wat hoger ligt. Daar kwam ik achter toen ik last had van zuurbranden, ik had mijn hoofd hoger gezet. Ik heb een verstelbare lattenbodem bediend met een motor. Ik was 2 maal bijna gestikt in het maagzuur. De oorzaak was het eten van eieren, ben ik daar maar mee gestopt en ook met het eten van kaas, waardoor ik nu veganistisch ben. De oorzaak van de hartritmestoornissen is volgens mij een gluten intolerantie. Daar ben ik zelf achter gekomen. Artsen doen alleen maar aan symptoom bestrijding. Naar zoeken van de oorzaak, daar doen ze niks aan. Je krijgt wat bètablokkers en wat bloedverdunners en dan hebben ze voldoende gedaan menen ze. Maar als je altijd gezond hebt geleefd weinig alcohol gedronken vanaf mijn 22ste vegetariër, met mijn 18tiende gestopt met roken, dan moet er een oorzaak zijn. De oorzaak is suiker, van te veel suiker krijg je niet alleen diabetes 2, maar ook hartproblemen. 
Soms, als ik te weinig gegeten heb, dan merk ik dat het onregelmatig slaat. Dus ik neem altijd wat te eten mee. Vroeger nam ik een banaan mee, maar daar kan ik niet zo goed tegen. Laatst hoorde ik dat daar hestamine in zit. Die hestamine geeft de allergische reactie, want daar kan ik niet tegen. 
Nu leef ik van rijst en linzen. Het armen voedsel. Eet 2 maal warm op een dag. Doen ze in veel landen, dus daar is niks mis mee. Meestal in landen waar mensen ouder worden. 

Viviënne
Comments

Haarwerk 2.

%22 %052 %2020, %RPermalink
Vandaag mijn pruikje gekregen. Een nieuwe Viviënne. 
Met de pruik zie ik niet slecht uit, voor mijn 68 jaar. Zeg nu zelf. 
Service is natuurlijk super bij MP Hair en Beauty. 
Reizen met Valys is steeds weer een avontuur. Op de heenweg zat ik alleen in de taxi, was ik veel te vroeg daar, ondanks dat de taxi te laat was. 15:00 uur was ik al op de plaats van bestemming. De chauffeur had zich verreden en wilde me ergens in Roermond gewoon er uit zetten, want hij moest om half 4 in Blerick zijn. Ik dacht wat krijg ik nou. Ik weet de weg hier niet. Toen reed hij me alsnog naar de plaats van bestemming. Om 17:15 zou ik een taxi terug hebben. Om half zes maar eens gebeld, want hij was er niet. Dat ging nog een half uur duren. Dus om 18:00uur kwam hij dan eindelijk. De ene heeft geen tijd omdat hij bang is dat hij te laat komt en de andere chauffeur komt gewoon 45 minuten te laat en maalt daar niet om. 

Viviënne
Comments

Rokje

%18 %030 %2020, %RPermalink
Soms doe ik me een rokje aan. Dat is lachen. Vandaag een leverancier van UPS aan de deur. Duidelijk van Arabische afkomst. Hij schrok zich te pletter toen ik de deur opende en mij zag in het rokje. Je zag hem terugdeinsen. Gehaast gaf hij het pakje en liep beduusd weg, op het einde van het pad realiseerde hij dat hij nog een handtekening nodig had en kwam hij snel terug. Hij zal nu wel verdoemd worden, de arme sodemieter. Van morgen kwam ik 2 van die oude tantes tegen. Die liepen ook straal langs me, ik zei ze nog wel vriendelijk goede morgen. Wat zijn er toch stomme mensen op deze aardbol, ik niks anders verzinnen. Tja in transitie zijn is geen gemakje in dit apenlandje waar we zwaar gediscrimineerd worden. Ik zelf vind dat rokje wel leuk, dan zie je die bobbel in de broek niet. 
Morgen ga ik weer naar Quincy voor het epileren van mijn baard. Dat gaat zeker nog een jaar duren voordat die allemaal weg zijn. Vrijdag krijg ik hopelijk mijn bestelde haarwerk. Dat gaat alles veranderen, denk ik. Dan herkennen ze me nog alleen maar aan mijn hond. 
Laatst zei iemand tegen me, die man met dat witte hondje op die scootmobiel weet jij waar die gebleven is. Ik zeg die man is nu een vrouw, het hondje is helaas dood, ik weet dat, want ik was die man. Na bijna 3 jaar was er toch iemand die mij miste. 
Viviënne
Comments

Haarwerk

%12 %372 %2020, %RPermalink
Gisteren was ik bij Hair and Beauty MP in de Raadhuisstraat 2 in Roermond. Wat een verademing als ik dat vergelijk met die van Sittard. Daar ben je welkom. Daar is de klant koningin, wat zeg ik, keizerin. De haarwerken zitten een een aparte ruimte, dat is aangenaam.  Uitleg van de mogelijkheden is super. En je mag kiezen wat je wilt. Je kunt gaan voor een haarstukje of voor een pruik. Ik kies voor het laatste. Een pruik kost 800 euro, waarvan ik 500 vergoed krijg van de CZ, dus elk jaar een pruikje, lijkt me wel leuk. Je kiest een bepaalde coup, ik ga voor een bop, want dat is makkelijker voor me op de ligfiets, dan dat ik lang haar heb. En ik vond het ook beter passen bij mijn gezicht. Dan kies je nog de kleuren die je wilt en het model en die bestellen ze dan voor je en dan kun je een keuze maken. Is toch geweldig lijkt me. Ik verheug me er al op. 
Viviënne
Comments