Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

Onnozele kinderen

Permalink
Vandaag heeft iedereen feest, zei mijn moeder altijd. Vandaag is het onnozele kinderen en dan keek ze naar mij.  Nu kun je onnozel op vele manieren uit leggen. Onnozel als onschuldig, of onnozel als debiel. 
De oorsprong van onnozele kinderen schuilt in het verhaal van het feit dat Herodes er achter kwam dat er een koning was geboren en omdat hij dat als een bedreiging zag, liet hij alle pasgeborene doden. Nou of je dit als een feest moet zien is nogal twijfelachtig. Eerder een dag om te herdenken dat er nu nog miljoenen kinderen sterven, door het egoïsme van het rijke gedeelte van de wereld. Door de despoten van vandaag de dag, zoals Poetin, Trump, Assad, Netayau, Xi Jinping, maar ook door ons, die kinderen in vluchtelingenkampen achterlaten, omdat we geen stukje van onze taart willen afgeven. Dat we daar ooit de rekening van krijgen vergeten we. Ik schaam me vaak dat we in deze wereld leven, machteloos dat we dit toestaan. We handelen het zelfde als Herodus, we doden massa’s onnozele kinderen, laten we daar 1 dag in het jaar over nadenken. 
Comments

Kerst en nieuwjaars groet

Permalink

Het idee was er, nu nog de foto. Ja ik had hem ooit gemaakt ergens in de herfst. Na 4 dagen zoeken heb ik hem gevonden. Gemaakt op 12 oktober 2014 in het Welterparlk gemaakt een D800e scherptediepte 70mm f6.3   ik heb een 70-200 f4 objectief van Nikon. Tijdstip 8uur52. 
Het was me wel het jaartje, 2019. Het begin van een verandering en ik voel me er goed bij, weer zin in het leven hebben en wat anderen daar van denken, och ja dat is aan die mensen. Hoewel ik toch enkele aangiftes heb gedaan wegens discriminatie. 
Bij de psychologische dienst van het MuMc vroeg ik waar het toilet was, derde deur rechts, dat was de heren wc of een psychiater die gewoon meneer Crutzen noemt. Ik moet wel zeggen dat het vaak leeftijd gerelateerd is of geloof gerelateerd is, zo meent een van de buren, een moslim, mij te moeten uitschelden voor homo, dat kan niet, want ik ben lesbisch. Ik bedoel, als je dan al iemand wilt uitschelden, dan doe het dan goed. Niet alle moslims zijn zo, laat ik dat nadrukkelijk zeggen. Jezelf mogen zijn, dat kan in Nederland, niet bij iedereen, maar voor de wet mag het. Er zijn heel wat landen waar het niet mag.

Dit jaar ben ik ook gestopt met Facebook, Instagram  en al die andere onzin, want ik had geen zin meer in die “tolerante” Nederlanders.  Dat brengt rust. 
Een paar van mijn websites heb ik naar een andere hoster moeten verplaatsen, want mijndomein punt nl. weigerde mijn voornaam te veranderen, daar mag je niet jezelf zijn. 
Ja de websites blijf ik wel doen, 

www.dewitteijk.nl 
De plek waar ik woon.

www.terwinselen.eu 
het dorp waar ik geboren ben, gearchiveerd door het Nationaal Museum een site die geschiedenis wordt.

www.viviennecrutzen.nl  
een beetje tegenstrijdig, want daar staan de familiefoto’s over een familie die me in de steek liet, maar er komen ook nog foto’s te staan van mijn oude buurman op de flat, die ooit zijn fotoalbums wilde weggooien en ik tegen hem zei, dan geef ze mij maar. Een foto van de allereerste luchtpost naar Oost indië in 1924. Terwijl dat volgens de geschiedenisboekjes 1933 is, niets is minder waar. Foto’s van Batavia, van de rijke Nederlanders die er als vorsten leefden, afgezet tegen de bevolking van Indonesië in de jaren 20 van de vorige eeuw. 
Er staan ook filmpjes op, van de sanering van de mijnterreinen bijvoorbeeld. Maar ook van een huisje van een neef van me die ik mee geholpen heb te bouwen, veel te zwaar werk voor een meisje. 

Dus als je eens niets te doen hebt, dan neem een kijkje.

Net hoorde ik dat ze de Windows computers van de universiteit van Maastricht gehackt hebben. Tja, goedkoop is duurkoop, dat weten wij Mac gebruikers wel. Ze zeggen er nadrukkelijk bij de Windows computers. Hadden ze nu allemaal Macjes gehad, die zijn dan wel Ietjes duurder, maar je haalt het er wel weer uit. 


Groetjes Viviënne en Fifi. 
Comments

Kerstmis in mijn leven

Permalink
Vroeger, als kind, was Kerstmis een mooie tijd. Geen scheldende of slaande ouders 1 keer per jaar vrede op aarde. Niet alleen in de wereld maar ook thuis. Opa en oma kwamen die dag. Misschien lag het daar aan. Het was de moeder maan mijn vader, en zijn stiefvader, want zijn echte vader was in 1949 overleden. 
‘S morgens beschuit met muisjes, allemaal aan de grote ovale tafel, die voor die gelegenheid was uitgetrokken, want normaal kwamen we niet in de kamer. Op de tafel stonden paddestoelen met kaarsjes voor elk kind 1 en in het midden 2 grote houten kandelaars met grote kaarsen. De houten kandelaars waren een cadeau van Tante Ketha en Ome Mies, de laatste had ooit gediend in het leger tijdens de oorlog in Indonesië en ondanks dat mijn vader niks moest hebben van legers en soldaten, stonden de kandelaars altijd met de kerst pontificaat midden op de tafel.  De boter was room boter of zoals we thuis zeiden goede boter. Ze zaten in ronde boterschotels, die alleen met de kerst op tafel kwamen in die tijd. Mijn moeder had er roosjes van gemaakt.  De kerststol ontbrak natuurlijk ook niet. Ook zelf gemaakt, evenals de rozijnen broodjes. Ik kan de smaak nu nog proeven. Ze waren heerlijk. 
Mijn moeder had de tafel in de nacht gedekt, toen we naar de nachtmis waren, want dat hoorde bij een rooms katholiek gezin. Een of 2 keer was het een echte witte kerst. 

De kaarsjes op tafel en in de boom werden ontstoken. Ja in de begin jaren van de jaren vijftig hadden we echte kaarsjes in de boom. Goed geplaatst zodat er geen brand kon ontstaan, mijn vader was niet voor niks bij de brandweer op de mijn. De gordijnen bleven dicht, zodat het een gezellige bezigheid bleef. 
Cadeaus hadden we niet met de kerst, want wij vierden immers sinterklaas, ik denk dat we de enige waren in de straat. Want de meeste mensen vierde de kerst met cadeaus. Wilde mijn vader, wiens moeder een Duitse was, zich afzetten, tegen de Duitse traditie, na een oorlog met veel ellende en waar ze op het einde zijn vriend doodschoten door een verdwaalde kogel, wie zal het zeggen. Zelf vertelde hij nooit veel over de oorlog, die in die tijd nog vers in het geheugen lag van al die jonge gezinnen die hem op een of andere manier overleeft hadden. 
Het ‘s middags waren opa en  oma op het kerstdiners, een 5 gangen diner, dat begon met asperges met gevulde eieren en ham en eindige met mousse de chocolat, allemaal zelf gemaakt. 
Op mijn 22ste werd ik vegetariër, veroorzaakt door de 6 weken dat ik geen vlees mocht eten vanwege een leverontsteking. Vanaf die tijd ben ik me gaan afzetten tegen dat vreten op aarde. 2/3 van de wereldbevolking lijdt honger en hier kan het niet op. Daar is niks gezelligs aan. 

In 1992 leer ik Veronika kennen, niet mijn zus, maar een vrouw uit Enzesfeld-Lindabrunn uit Oostenrijk. 20 jaar kerst in de Duitse traditie. Cadeaus en diner op de avond van de 24 december. De beschuit met muisjes heb ik er in gehouden in die twintig jaar, ook het ontbijt met zelfgemaakte broodjes. En de kaarsjes op de tafel en de roosjes in de botervloot, die dan nu niet meer rond was, maar wat geeft het, het ging om het idee. Veronika had een zoon Lukas en zo vormde we dan toch dat gezinnetje tegen wil en dank. Ik kon geen kinderen krijgen en zij geen man, door een apart karakter, dat door velen niet begrepen werd. 
Maar aan alles komt een einde. Ze verhuisde naar Oostenrijk en brandde alles achter zich af. Toen was ik weer alleen. Alleen met mijn hondjes. Eerst Fuchur en nu Fifi. 
Op kerstavond een traantje wegpinken bij het concert van André Rieu. Op kerstdag wandelen met de hond. Waar je niemand tegenkomt. Iedereen zit aan die gezellige tafel met de kaarsjes uit mijn jeugd.  
Comments

Discriminatie

Permalink
Ik ga 3 klachten wegens discriminatie doen. 
Op de eerste plaats tegen een huisarts assistent die me voortdurend aanspreekt met meneer.  Ik ben al diverse keren met mijn huisarts daarover gaan praten, maar het helpt niet. Als ik dan zeg ik ben mevrouw, dan zegt ze sorry meneer. Aan dit gedoe moet een einde komen. Al die andere assistenten doen het goed, maar Mariet niet. Of het bewust of onbewust gebeurt, zal me een rotzorg wezen. Het moet afgelopen zijn, ik wordt er gek van. 

De tweede klacht betreft een van de buren, die me uitscheld voor homo. Bovendien al die kinderen die bij zijn zoontje op bezoek komen ook. Het is een moslim. En dat is het erge er van moslims beklagen zich dat ze gediscrimineerd worden, maar zelf doen ze het ook. Ik ben ook geen homo. Ik val nog steeds op vrouwen, dus ik ben een lesbienne, maar dat zal wel helemaal boven zijn pet gaan. 

En dan dien ik een klacht in tegen de genderpoli, ja je leest het goed de Genderpoli van het VuMc, is nu het AMC. Ze maken steeds afspraken om 10:00 uur het ‘s morgens terwijl ze weten dat ik reis in de daluren vanuit Heerlen. Ook daar heb ik al van alles geprobeerd, gesprekken, niets helpt. Ik denk dat het gewoon pesterijen zijn.  Misschien hebben ze een probleem met Limburgers. 
Comments