Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

MuMc

Permalink
Als je eenmaal als patiënt bij het VuMc bent geweest dan weet je hoe achterlijk dat ze hier bij te MuMc en nog achterlijker bij Zuiyderland zijn.
Als ze bloedprikken bij de VuMc, dan gaat dat zo. De uitslag van een bepaald onderdeel komt gaat naar je specialist, maar tegelijkertijd komt het ook in je mijnvumc te staan. Dan kun je het meteen inzien en heb je er een vraag over dan kun je via mijnvumc een mail sturen naar je specialist, waar deze binnen 24 uur een antwoord op geven.
De werkwijze van het MuMc is zo. Je laat bloedprikken, dan gaat de specialist je na 2 weken bellen, maar die specialist van mij stelt de afspraak voortdurend uit. Je krijgt geen inzage in de uitslag, want de specialist vindt zich zelf belangrijker. Je kunt tegenwoordig alles vinden op internet, maar in Maastricht hebben ze nog geen internet. Als de specialist in Maastricht je gesproken heeft, dan gaat de uitslag eerst naar de huisarts en daarna kun je na 3 weken eens gaan kijken in mijnmumc en dan staat daar de uitslag. Wat is efficiënter, die van Amsterdam natuurlijk. Ook wat betreft je gezondheid, in Amsterdam wordt meteen ingegrepen als er iets verkeerd is in Maastricht ben je al overleden voordat ze ingrijpen.  Ik denk dat ik maar weer terug ga naar Amsterdam voor de endocrinoloog, want met die achterlijke ouderwetse methode van Maastricht kan ik niet leven. Dan maar midden in de nacht op staan om de trein van half zes te kunnen nemen. Dat nog liever.
Comments